Ośrodek Analiz Strategicznych: propozycje w sprawie uchodźców. Mogłyby one zawierać kilka elementów:
1. deklarację przyjęcia większej ilości uchodźców od tej, której domaga się od nas Bruksela (to nic nie kosztuje, bo kwoty i tak będą się zwiększać – nasz ruch byłby więc jedynie ucieczką do przodu),
2. propozycję stworzenia mechanizmu solidarności na wypadek podobnych kryzysów w przyszłości,
3. propozycję skierowania pomocy dla uchodźców na terenie Turcji. W ramach tego punktu można byłoby wykorzystać potencjał wykształcenia – w tym również nauczycielskiego – Pierwszej Damy i zaproponować pod Jej patronatem, czy nawet z symbolicznym Jej udziałem budowę szkół dla dzieci uchodźców na terenach pogranicza turecko – syryjskiego. Autentyczna charyzma i uroda małżonki Prezydenta mogłyby pomóc odwrócić niekorzystny dla nas trend w zachodniej opinii publicznej,
4. propozycję odbudowy państwa libijskiego – tutaj można byłoby spróbować promować nasze doświadczenie w przejściu do demokracji (nic to, iż mało przystającą do plemiennego społeczeństwa w Trypolitanii i Cyrenajce – w polityce PR ma bowiem znaczenie nie mniejsze niż realia, o czym o dziwo zapominają nasi politycy, którzy naszą politykę krajową uczynili polem PR’owych harców, ale którzy w odniesieniu do problemu uchodźców okazują się być skłonni do skazania Polski na PR’ową katastrofę).
W dyplomacji wygrywa ten, kto ma inicjatywę. Nigdy ten, który mówi wyłącznie „nie”, a już przenigdy ten, który mówi „nie”, a potem po cichu przyjmuje narzucone mu warunki.
